Sosyalleşmenin ilk basamağı olarak görülen okul öncesi eğitim veya okula başlamak çocukların evlerinde anne ve babalarından ilk defa ayrılarak başka bir yerde kalmalarını gerektirmektedir. Bu nedenden dolayı çocukların bazıları bu süreçte anne ve babalarından tamamen ayrılacakları fikrine kapılabilir. Evinde anne ve babası, anneannesi, babaannesi veya uzun süre alıştığı bakıcısı ile kalmaya alışan çocuk, kreşe veya ilkokula başladığında kendisini ani bir şekilde farklı bir ortamda bulmaktadır.

Ev Çocuklar İçin Güvenli Alandır

Her insan için olduğu gibi, evi çocuklar için de en güvenilir ortamdır. Çocuk için evde her saatte uyuyabilme, her saatte oyun oynama ve her saatte yemek yeme gibi bir özgürlük vardır. Ve çocuklar evin her alanını kendi alanı olarak kullanmaya alışıktır. Fakat kreşe başladığı vakit çocuklar rahatlığın yerini bazı kuralların aldığını görürler. Kurallara uymak istememeleri de çocukları okuldan uzaklaştırır.

Çocukların Okula Gitmek İstememelerindeki Bazı Nedenler

• Tek başına evin hakimi olan çocuklar birden yanında farklı yerlerden gelmiş neredeyse 30 tane çocuk ile birlikte ders çalışmak, teneffüse çıkmak, yemek yemek ve oyun oynamak zorunda kalırlar. Bu da çocuklara özelliklerini kaybetmişlik duygusu vermektedir.
• Ev kültürü olan çocuğun yaşantısına farklı bir ortam girer ve bu ortamda kurallar ona göre ayarlanmaz ve ortama göre ayarlanan kurallara uymak zorundadır.
• Çocukların yaşantısına bu süreçte sürekli olarak alıştıkları anne, baba, anneanne, babaanne ve bakıcı yerine bir öğretmen girer. Ne kadar uyumlu davranırsa davransın o öğretmen kurallara uyulmasını isteyecektir. Çocuklar daha kuralları duymadan buna itiraz edebilirler.
• Okula başlayan çocuklar eve döndüklerinde rutin işlerden sonra anne ve babaları ile geçirdikleri zamanın çok az olmasından dolayı okula adapte olamayabilirler.

Çocuklar Okula Veya Kreşe Başlamaya Nasıl Alıştırılmalıdır?

• Büyük ebeveynler yani anneanne, babaanne, dede her zaman çocuğun okula başlaması hususunda tepkilerini kontrol altına almaya çalışmalı ve anne baba ile birlikte hareket etmelidir.
• Çocuklar okul ve kreşe başladıklarında bu olayı her zaman zorunluluk değil keyif olarak kabul etmeleri için okul ve kreşi sevdirecek kelimeler çocuğun yanında söylenmelidir.
• Çocuklar öğretmenleri, okul yolu, okuldaki başka çocuklar yönünden kesinlikle korkutulmamalı, öğretmen hakkında, çocuğun arkadaşları hakkında her zaman iyi yorumlar çocuğun yanında yapılmalıdır.
• Çocuk okula veya kreşe bırakılırken mutlu bir şekilde bırakılmalı ve çocuk akşam olduğunda mutlaka yine evine gideceği hususunda kaygı duymaması gerektiği söylenmeli veya hissettirilmelidir.
• Çocuklar okul kapısına bırakılırken kesinlikle anne veya babadan koparılarak alınmamalı, tam olarak çocuk razı olduğunda okula bırakılmalıdır.
• Eğer çocuk kreş çağında ise o zaman evinden sürekli olarak oynadığı bir oyuncağı kreşe götürmesine izin verilmelidir. Bu hareket çocuğun sanki kendisini evinde gibi güvende hissetmesini sağlayacaktır.
• Çocuk akşam evde olduğunda anne ve babasının sadece kendisi ile uzun süre ilgilendiğini görmesi gerekir. Anne ve balalar çocukları eve geldiğinde zamanlarını ev işlerine ve arkadaşlarına değil çocuklarına ayırmaları gerekir.
• Çocuk okuldan geldiğinde çocuğa okulda neler yaptığını, okul sürecinin nasıl geçtiğini, arkadaşları ve öğretmeni ile arasının nasıl olduğu sorulmalı ve muhabbet açılarak okul hakkındaki çocuğun öğrenilmelidir.
• Eğer çocuk her şeye rağmen okula veya kreşe gitmemek için inatlaşıyor ve aile bu inatlaşmadan çok fazla etkileniyor ise o zaman uzman bir çocuk psikologundan yardım almak gereklidir. Çocuk psikologları aile ve çocuk bağlarını araştırarak bu soruna çözüm üretebilir.